Γεμίσαμε τα κεφάλια μας με φωτιές
Τα ιδρωμένα μου δάχτυλα πίεσαν τον λαιμό σου
Και αναστέναξες κλείνοντας τα μάτια σου
Έγινα το τέρας μου μίσησα
Ενώ τα δόντια σου τρυπούσαν τον ώμο μου
Και το αίμα έρρεε αργά και απαλά
Κάποτε θα κουβαλάω αυτά τα σημάδια
Με έντονες δόσεις εγωισμού
Όχι όμως τώρα
Είμαστε πονεμένα, παθιασμένα κομμάτια σάρκας
Ανακατανεμημένα στα χείλη του καθενός
Το δέρμα έφυγε από τα κόκκαλά μας
Και η αθωώτητα εγκατέλειψε το δέρμα μου
Άφησα πίσω το σώμα μου
Αλλά όχι μαζί σου
Ήσουν ήδη εκεί
Στο φως όλοι ακουγόμαστε το ίδιο
Αλλά στο σκοτάδι μιλάμε τη γλώσσα μας
Βρηχόμαστε
Σαν τα τέρατα που γίναμε
