|Η γενιά μου| του Πεφτούλη Μαρθόγλου

Η γενιά μου γράφει ποίηση
για να επιβιώσει.
Μαζεύει τα κομμάτια της
τα συναρμολογεί στίχους
και ύστερα τα σκορπά ξανά [...]
Η γενιά μου γράφει ποίηση
για να επιβιώσει.
Μαζεύει τα κομμάτια της
τα συναρμολογεί στίχους
και ύστερα τα σκορπά ξανά [...]
[...] Καταγινόμαστε οχήματα εκχύλισης κι εκτίναξης απόλυτου ερωτικού
θριάμβου πάλι και πάλι [...]
...Χάος ο χορός της χίμαιρας που μέσα του χιμάει...
[...] Η καρδιά σου
-ολάνθιστο μπουμπούκι-
ξετυλίγει νέους τολμηρούς χτύπους [...]
[...] Θέλησα να γευτώ
τη φωνή σου [...]
[...] Άδειες σιωπές και κολασμένα αισθήματα
διχάζουν χρόνια το μυαλό [...]
[...] μα όσα κι αν έχτισε ο άνθρωπος
ανήμπορα κοπιάζουν να μέ κρύψουν. [...]
Μόνο για τον χρόνο που μέτρησα ανάποδα μαζί σου
- μόνο για τα μάτια σου [...]
Άχου παιδί μου, σε τι κόσμο σ’ έχω φέρει
κι από ποιες θάλασσες σ’ έβαλα να περάσεις [...]
[...] Οι φίλοι μου,
μια ''Ερατώ'' με κόκκινα όνειρα.
[...] Γιατί είμαι εδώ;
Γιατί δεν είμαι εκεί;
Δεν ξέρω [...]
[...] Αχ! Με μάγια σου γητεύω την ψυχή
Με μια ανάσα το κορμί σου πυρακτώνω [...]