|Ερχομός| της Ματούλας Μπαχάρη

Ένας ήλιος
το πρόσωπό σου,
μα στα μάτια σου
μια αλλόκοτη συννεφιά.
Τα πουλιά κελαηδούν
μες στην ψυχή σου.
Δεν τ’ ακούς;
Η καρδιά σου
-ολάνθιστο μπουμπούκι-
ξετυλίγει νέους τολμηρούς χτύπους.
Κι η νύχτα…
Κοίτα! Τι νύχτα!
Επέστρεψε ανυπότακτη
απ’ τις αλαργινές σιωπές του χειμώνα.
Με τα χρυσοκίτρινα φωτεινά όνειρα
και το μελιχρό φεγγάρι.
Ακόμα συλλογιέσαι;
Μιαν άνοιξη προσδοκάς.
Όλη κι όλη
μιαν άνοιξη!