Μόνο για τον χρόνο που μέτρησα ανάποδα μαζί σου
– μόνο για τα μάτια σου
που υπήρξαν σαν κεριά που ανάψανε για να βρω τον δρόμο μου
– μόνο για τα μαλλιά σου
που όπως έπεφταν στο πρόσωπο μου καθώς σε φιλούσα, έκρυβαν όλη την ματαιοδοξία του κόσμου
– μόνο για τα χείλη σου
με ένα υπέροχο γκρεμό ανάμεσα
και μόνο για όσα ψιθύρισαν
αυτοί που αγαπήσανε
θα έδινα την καρδιά μου
να σπάσει σαν ένα κατακόκκινο ρόδι στις πιο σκοτεινές μου μέρες.
