|Ελευθερία ή Θάνατος| της Ισιδώρας Ευστρατίου

[...] Κάθε ελευθερία να σε επιλέγω σαν ένας θάνατος που θα προετοιμαζόμουν ξανά και ξανά να μη μου φτάνει κάθε τελευταία σου ανάσα σαν πρώτη που μου χαρίζεις [...]
[...] Κάθε ελευθερία να σε επιλέγω σαν ένας θάνατος που θα προετοιμαζόμουν ξανά και ξανά να μη μου φτάνει κάθε τελευταία σου ανάσα σαν πρώτη που μου χαρίζεις [...]
[...] κι όλη η πόλη θαμπή
τραγουδάει για τη λήθη [...]
[...] αν ο ήλιος βάλτωσε
σε ρίζες Ερινύων.
[...] Οι άνθρωποι. Λες και έχουν ανάγκη τον ήλιο. Αυτοί δεν χαμπαριάζουν από τέτοια [...]
[...] Για να διώξω τα σημάδια
Ενός Ήλιου
Που έσβησε πάνω μου [...]
[...] Εμείς σχεδιάζαμε βόλτες πρωινά Κυριακής στην αγκαλιά σου [...]
[...] Είναι ελεύθερος ο έρωτας [...]
Χθες το πρωί σου έσπασα το χέρι
για να σταματήσεις να μ’ αγγίζεις
και ξόφλησα [...]