[Ελεύθερη αγάπη] του Νίκου Κυριακίδη

Φέρονται αμήχανα
Μηχανικά
Έχουν την πιο παιδιάστικη προστυχιά
Είναι η αγάπη σαν ξεκινάει σε ουρητήρια, σε αποστειρωμένα με σύρματα -σύνορα μέρη
Ανάμεσα σε σώματα που ψηλαφίζεις
Δεν αγγίζεις.
Θάρθει η νύχτα… κάποιοι θα θυμηθούν
Κάποιοι θα απορρίψουν
Έρωτας αγκαλιά με τους μύκητες
‘’μας αγαπούν οι μύκητες’’
Είναι δίπλα στην ηδονή μας
Μέρος της.
Λες συχνά- ‘’μ’ ερεθίζουν τα μάτια σου’’
Κανείς δεν πιστεύει
Ο άλλος τρέχει να θυμηθεί
Τα μάτια του στον καθρέφτη.
Είναι ελεύθερος ο έρωτας
Είναι ελεύθερο ν’ αγαπάς στα γκέτο
Είναι ελεύθερα τα σκοτεινά δωμάτια
Στριμωγμένος είναι ο ήλιος
Κι εσύ.