[Προκήρυξη Ι σε μέλλοντα στιγμιαίο] του Νάσου Αθανασίου

Ενώ κυκλοφορείτε δύσπιστοι,
με περπατησιά μεντόρικη και με τα χέρια πίσω,
εγώ θα φορολογήσω τις διδαχές σας.
Τι κι αν θώρρεψα κλέφτικα αλαργέματα από φαμίλλιες φτωχικές,
τα χείλη μου δε σκάσανε,
ούτ΄ έφτυσα το κόρφο μου για “το μακριά από μας”
Τους μπάτσους όμως δεν κάλεσα
και τις γρίλλιες μισόκλειστες τις άφησα ως ήταν.
Ράφτης εγώ και η χαρά μου κοστούμι.
Γυμνό με βλέπει μόνο η παντοδυναμία μου.
Θα ρίξω μπόι,τεχνητά,να αναστιγματίσω σύνολα χαρωπά και μαζώξεις.
Θα πάψω τη φρικαλέα μου αγρύπνια
και θα ελιχθώ στα τοξικά βέλη
που πληγιάζουν τις παρανυχίδες μου
και στην τρέλλα με πλησιάζουν.
θα ξεβράσω τα συμπτώματα μου στις ακτές σας
και θα λιαζόμαστε όλοι αμίλητοι
με ομπρέλες τα προσχήματα.
Μετά θα τα περισυλλέξουμε μαζί.
Με πλαστικές σακούλες ταξιδίου.
Για τελευταία φορά.Θα αποπλυθούμε.
Σε κάποιους θα χαρίσω κανά δυό.
Τα φανερότερα.
Με φθορικές λάμπες θα ξελεκιάσω όσα δεν έκανα
και μ’ένα κάταγμα του αντιτακτού,
όσα ναι.
Θα ξεχαρβαλώσω τους γοφούς μου
για να μπερδέψω τις κόρες σας,
και με φούμο θα πασαλείψω τα γένεια μου,
ως λείος να κριθώ για την ανομιά μου.
Θα συνεχίσω..