|Λευκός καμβάς| της Ευφροσύνης Ντούσκα

Είμαι μια ζωγράφος με έντονα στοιχεία σουρεαλισμού.
Οι πίνακες ζωγραφικής είναι τα κεφάλαια της ζωής.
Ο αριθμός τους είναι ανάλογος των εμπειριών.
Ένας καμβάς ήδη ζωγραφισμένος έχει υπόσταση, δεν νοείται να ζωγραφιστεί κάτι εκ νέου
πάνω του, διότι θα αλλοιωθούν, παραμορφωθούν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων και των
κομπάρσων.
Ένας επιπλέον πίνακας προστίθεται στη ζωή μου. Τρέχω να αγοράσω καινούργιο καμβά.
Λευκό ωσάν τα στήθη μιας τσούπρας.
Τα τρεμάμενα χέρια ζωγραφίζουν ενίοτε φιγούρες εκπάγλου καλλονής και άλλοτε μάζες
συμπυκνωμένες από ανομοιομορφία. Κρανίου τόποι και Νάρνιες.
Με το πλήρωμα του χρόνου το λευκό χρώμα δεν θα αντικατοπτρίζεται στον καμβά μα στις
ρίζες των μαλλιών μου.
Θα παρουσιάσω τα έργα μου σε μια έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «πινελιές σουρεαλισμού
και πειθαρχίας».
Δε θα ξανά πιάσω πινέλο.