|Eρωτική αποικία| του Θανάση Παλαιοδήμου

Δε θα σε ξαναδώ.
Τα στενά που περπατήσαμε
τα μέρη που αγκαλιαστήκαμε
το σπίτι που με φίλησες
είναι μάταιες αναμνήσεις.
Δε θα ξαναγυρίσεις.
Άλλαξε η εποχή
δεν έχεις πια για ζεστασιά ανάγκη
ίσως ποτέ δεν είχες.
Απ’ τη ζωή μου βγήκες, όπως μπήκες
με υψωμένο το λάβαρο του κατακτητή
κι εγώ έμεινα οχυρό λεηλατημένο.
Δε σήκωσα σημαία λευκή,
γιατί στον πόλεμο του έρωτά μου
οι πληγές θα ήταν καμωμένες
απ’ τα χέρια σου,
τα μάτια σου,
τα χείλη σου.
Πληγές που να επουλωθούν ακόμα δεν αφήνω.
Ας μείνει σημάδι.
Ας μείνει κάτι πάνω μου που ‘ναι δικό σου τέλος πάντων.