|Μοναξιά| του Άκη Καραπαναγιώτη

Μοναξιά μου ανήμπορη
Μοναξιά βασανισμένη
Της ψυχής τα ισόβια
Πληρώνεις καημένη
Σε γέννησε ο φόβος μου
Το άγχος, και το κρίμα
Δεν έφταιξες σε τίποτα
Μα το πληρώνεις με χρήμα
Στης λήθης το σκοτάδι ζεις
Χαμένη μες στον χρόνο
Κι αν κάνεις ν’ αποτραβηχτείς
Θα το πληρώσεις και με πόνο
Κρατάς της μοίρας σου τον χτύπο
Σ’ ένα κελί χωμένο
Κι εγώ με κάθε στίχο
Σου τον κρατώ γραμμένο
Τι είν’ τούτα που μου λέεις, τί
Όταν σ’ αποζητάω
Να κάνω πίσω πλέον δεν μπορώ
Γιατί σ’ αγαπάω
Μα όσο κι αν σ’ αγάπησα
Και θέλησα να σ’ έχω
Ύστερα κατάλαβα πως
Χωρίς Εκείνη δεν αντέχω.