Αργοκίνητες χοντρές μέλισσες
Αργά πετούν δίπλα σου
Βουίζουν
Και σε σκουντάνε θέλοντας να σου πουν πόσο μάταιη είναι η ζωή μας κ πόσο
καλύτερα να σαι μέρος της φύσης παρά του πολιτισμού.
Περπατώ τη νύχτα στην πόλη
Είναι τόσο γλυκιά η εφορία της το βράδυ που λιγώνομαι
Κοιτώ τα αστέρια
Κάθονται πάνω στους ώμους μου και με βαραίνουν
Περπατώ
Με άδειο το χέρι μου
Βαρύ το κεφάλι μου
Γεμάτη από συναισθήματα
Θα τα αφήσω στην παπαρούνα
Το πρωί ελπίζω να τα ρουφήξουν οι μέλλισες και να γίνουν ακόμα πιο χοντρές.
