[Πως είναι ποίηση, λοιπόν, αυτά;] της Βέρας Ι. Φραντζή

Γράφουμε όλοι ποιήματα. Είμαστε όλοι ποιητές. Καλό είναι αυτό.
Ποίηση υπάρχει παντού. Η ποίηση ειναι μέσα μας. Είναι κινητήριος δύναμη. Είναι καταφύγιο.
Μα μερικοί όταν γράφετε για φύση, γράφετε σαν τους αστούς που βλέπουν τοπία μονάχα σε καρτ ποστάλ.
Εγώ θέλω κλωνάρια φρεσκοκομμένα κάτω από τα ρουθούνια μου.
Και όταν γράφετε για έρωτες, δεν τους ζηλεύω. Εγώ θέλω να βλέπω αθανασία.
Και όταν γράφετε για καύλα, δεν ειναι αποκρουστική. Εγώ θέλω να βλέπω αρρωστημένο πόθο.
Πως είναι ποίηση, λοιπόν, αυτά;