Δαχτυλίδι στο χέρι σου
Δώρο από μένα
Ελπίζω να καεί η ανάμνηση
Οι υποσχέσεις που εγώ τήρησα
Γιατί το δικό μου χέρι στέκει κενό
Μετέωρο
Καρπός έξω από το χώμα
Δίχως νόημα και ελπίδα
Αλλά οι ρίζες σπασμωδικά
Πάντα θα ψάχνουν για το χώμα
Όπως και η αγάπη θα ξεφύγει από το κενό σου
Το κενό που μου επέβαλες
Και θα βρει την ανταπόκριση που της αξίζει
Μακριά σου.
Οπότε ας φοράς το δαχτυλίδι που σου πήρα
Και το σκουλαρίκι
Και το άρωμα
Και το ταττού που εγώ σου σχεδίασα
Να τα φοράς και να θυμάσαι
Ότι ο καρπός μου ποτέ δεν θα στέκει μετέωρος πια.
