Άνθρωποι κουκουλωμένοι με αόρατη αμαρτία.
Είναι κομπάρσοι στη ζωή τους ή στους έθνους τους την αχαριστία.
Άλλη μια μέρα για να ζήσουν περνούν μέσα απο χαραμάδες.
Κοίτα τους,τους φυγάδες,λέει ο σκοπευτής.
Και σαρώνει κραυγές και βάσανα χιλιάδες.
**
Δεν πέρασες μια νύχτα σου μονάχος,ρε δεν ξες.
Δεν ξέρεις τι είναι ο πόνος και πως πνίγουν οι σκιές.
Δεν έβγαλες το κάλυμα.
Μην μου λες οτι δεν φταίς.
***
Τα αγρίμια τότε βγήκαν
Αφέθηκαν στο κηνύγι.
Πως ορκίστηκαν,τα χέρια τους να μην ματώσουν,
δεν θα μάθουμε ποτέ.
