|Η μορφή της| του Ευριπίδη Μανουσουδάκη

[...] Και δεν υπάρχει νερό που να σε δροσίζει όσο τα χείλη της
Και κρασί που να σε μεθά όσο το φιλί της [...]
[...] Και δεν υπάρχει νερό που να σε δροσίζει όσο τα χείλη της
Και κρασί που να σε μεθά όσο το φιλί της [...]
...Χάος ο χορός της χίμαιρας που μέσα του χιμάει...
Άχου παιδί μου, σε τι κόσμο σ’ έχω φέρει
κι από ποιες θάλασσες σ’ έβαλα να περάσεις [...]
Χθες το πρωί σου έσπασα το χέρι
για να σταματήσεις να μ’ αγγίζεις
και ξόφλησα [...]
[...] Περπατώ
Με άδειο το χέρι μου
Βαρύ το κεφάλι μου
Γεμάτη από συναισθήματα [...]
[...] Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου με τη δύναμη που θα δεις ένα αστέρι να πέφτει σε καθαρό ουρανό του Αυγούστου [...]