[...] Με κουβαλάς μαζί σου

Κι ας μην μπήκα στην αποσκευή σου

Είμαι στη σκέψη σου

Είμαι στο πρόγραμμά σου

Είμαι στην απάντησή σου [...]

[...] Να σε ποθώ, να σε προσμένω
Κι εσύ ακόμα να λείπεις
Κουράστηκα να είσαι ο ιδανικός
Και να μην αγγίζω το σώμα σου [...]

[...] Η ίδια μου η ανάγκη να σε θρέψω,
σαν ένα μωρό που από το σώμα μου αναπνέει [...]

[...] Άδειες σιωπές και κολασμένα αισθήματα
διχάζουν χρόνια το μυαλό [...]

...δεν υπήρξα ποτέ...

[...] Είμαστε πονεμένα, παθιασμένα κομμάτια σάρκας [...]

[...] Περπατώ πετώντας,
Εναρμονίζομαι με τον ουρανό [...]

[...] Όταν τα δάκρυα στεγνώσουν μαζί με τα υπόλοιπα υγρά
κοιτάζει αλλού· δεν ξέρω πού
πάντως σίγουρα όχι στα μάτια της.
Οδηγεί πίσω – η οικογένεια τον περιμένει κάθε βράδυ [...]