|Μάρτυρας Εθελοντής| του Γιώργου Ερνέστο Μουρελάτου 


Δεν ξέρω πού να σε πρωτοφιλήσω, ψυχή μου,
καθώς σε σταυρώνω [...]
Δεν ξέρω πού να σε πρωτοφιλήσω, ψυχή μου,
καθώς σε σταυρώνω [...]
[...] Δεν τους τις έδωσα ποτέ στα χέρια, από συστολή ίσως ή το φόβο της απόρριψης λόγω των λειψών δυνατοτήτων μου [...]
[...] Οι άνθρωποι. Λες και έχουν ανάγκη τον ήλιο. Αυτοί δεν χαμπαριάζουν από τέτοια [...]
Πώς θα ζήσω ξανά τις στιγμές; [...]
Άνθρωποι κουκουλωμένοι με αόρατη αμαρτία [...]
[...] Πώς θα κλάψω χωρίς τα δάκρυα να μου θολώνουν την όψη του στόχου;
Πώς θα θυμάμαι να αγαπώ πέρα από τα όρια; [...]
[...] Σύγκρουση Σχέσεων.
Ένας Σύγχρονος Μυστικός Δείπνος.
Έχοντας Ήδη Προδώσει Ο Ένας Τον Άλλον [...]