
[...] Σαν ερπετά καμωμένα με κείνα τα κεφάλια που όπου ρίξουν το βλέμμα ερημώνουν καθετί όμορφο βρίσκεται στις γειτονιές μου…
φίδια τυλιγμένα σε ανθρωπομορφισμού εικόνες [...]

[...] Και δεν υπάρχει νερό που να σε δροσίζει όσο τα χείλη της
Και κρασί που να σε μεθά όσο το φιλί της [...]

[...] Τραβάμε πορεία.
Ο πόνος στο τιμόνι, διαφεντεύει.
Ανάσα! [...]

[...] σ’ έναν καθρέφτη ξυπνητός να βλέπω τη μορφή σου,
να γδύνεται, να μένει μονάχα σα ψυχή [...]

[...] Να είμαι μαζί σου μια στιγμή
Που θα με στοιχειώνει πάντα.

[...] μα όσα κι αν έχτισε ο άνθρωπος
ανήμπορα κοπιάζουν να μέ κρύψουν. [...]

[...] Αν θέλετε ερυθρό το χρώμα που χύθηκε στα μάγουλά μου - και όχι μόνο εκεί - ας είναι [...]

[...] Είμαστε πονεμένα, παθιασμένα κομμάτια σάρκας [...]

[...] αν τον ρωτούσε κάποιος «γιατί την αγαπάς;» η απάντησή του πλέον θα ήταν «για εκείνο το χαμόγελο….».

[...] ‘’Πρέπει να διορθώσουμε τα μάτια μας’’…
όλα τα άλλα, είναι δεύτερα.

[...] Αχ! Με μάγια σου γητεύω την ψυχή
Με μια ανάσα το κορμί σου πυρακτώνω [...]