Με καίει στο λαιμό
η σιγουριά,
της ταλάντευσης σου.
Σαν σταγόνα της βροχής,
που κυλάει στο πρόσωπο μου.
Τέτοιας ποιότητας
είναι το κάψιμο.
Εγώ που σχεδόν πάντοτε
έχω κάτι να πω
για οτιδήποτε,
μην θεωρείς
ότι αυτά που λέω
δε μου ξεφλουδίζουν το νου.
Έξω η βροχή ασταμάτητη
οι σταγόνες κάνουν τσουλήθρα στο τζάμι,
η φωτιά στο τζάκι, αντέχει ακόμα.
Μη με πιστεύεις
δεν έχουν έτσι τα πράγματα,
ένα όνειρο ήταν
που δεν άντεξε.
Εξ’ άλλου το όνομα της εποχής
που διανύουμε, λέγεται:
Καλοκαίρι.
