Δυο βασιλιάδες. Δυο Βασίλισσες. Τέσσερις αξιωματικοί. Τέσσερα άλογα. Τέσσερις πύργοι και 16 στρατιώτες.
Τα άσπρα παίζουν πρώτα…
Άσπρος στρατιώτης : 1 τετράγωνο μπροστά. Ο μαύρος στρατιώτης κάνει 2 βήματα .
Ένας πόλεμος. Ένας στόχος.
Το λευκό άλογο ποδοπάτησε τον αξιωματικό μου. Η βασίλισσά μου, όμως , εκδικείται, και ανατινάζει τον κάτασπρο πύργο σου. Διαλύει την άμυνά σου, αφήνοντας στο πέρασμά της άσπρη σκόνη… Η δύναμη τη γεμίζει ματαιοδοξία και αγνοεί τον λευκό σου στρατιώτη. Ρουα ματ! Μια τόσο δα μικρή νιφάδα μετουσιώθηκε σε ισχυρή χιονοστιβάδα. Και ο Βασιλιάς χάθηκε στο άσπρο χιόνι του χειμώνα. Ο στρατός αποδεκατισμένος. Τα άλογα σέρνονται στο μαύρο χώμα. Οι τελευταίοι στρατιώτες βουλιάζουν στην κόκκινη λάσπη. Και οι πύργοι… οι πέτρινοι γίγαντες που δε μπόρεσαν να προστατέψουν τον άρχοντά τους γκρεμίζονται στη μπρούντζινη σκακιέρα. Στα συντρίμμια τους περπατάει μόνη η σκοτεινή βασίλισσα. Τα ξυπόλυτα πόδια της κόβονται στους αιχμηρούς βράχους. Τα μελαχρινά μαλλιά πέφτουν άναρχα στους ματωμένους της ώμους, που άλλοτε κάλυπτε μεταξένιο μαύρο ύφασμα. Ένα δάκρυ φωτίζει το σκονισμένο της πρόσωπο.
Η παρτίδα έχει λήξει. Τα λευκά τετράγωνα βάφτηκαν στο χρώμα του θανάτου. Η βασίλισσα γέρνει το κεφάλι προς τα πάνω. Με κοιτάζει. Στα μάτια της ζωγραφισμένη η απουσία της ψυχής της.
Η πιο σκληρή σιωπή…
