Απέχω από τον όχλο των υπηκόων σου.
Απελθέτω απ΄ εμού.
Τυλίξου σφιχτά στην ανάγκη σου
να μη σε ξεχάσουν.
Εγώ δε θα είμαι πια μπάλωμα
στη βελούδινη κουβέρτα της έπαρσής σου.
Δίνω λίγα εύσημα στον εαυτό μου.
Απέχω από τον κύκλο των σαλιγκαριών
που αφήνουν γλοιώδες σάλιο.
Κάθισε αναπαυτικά στον θώκο σου.
Χαμογέλα, φόρεσε πλουμιστούς μανδύες
κεντημένους με υπερβολικά λόγια επευφημίας.
Φόρεσε χιτώνες αυτοπεποίθησης
στολισμένους υφαντές, μεταξωτές κλωστές.
Εγώ δε θα δώσω ούτε μια βελονιά
ούτε ένα πολύτιμο πετράδι από ψυχή
από πάθος
από ανάγκη.
Τυλίξου σφιχτά στην ανάγκη σου
να μη σε ξεχάσουν
και κράτα γερά τις κλωστές
που θα πληγιάσουν τα δάχτυλά σου.
