Ζωντανεύοντας μνήμες
από θραύσματα παιδικής ηλικίας
γεμάτης από μέρη και φόβους
και δάκρυα και πρόσωπα
ξεχασμένα
-αυτός, αυτός
κι αυτός που σε προσπέρασε
ξεχνώντας-
εσένα, που είσαι τόσο μικρός
και πρέπει να πας εκεί όπου η ζωή σε οδηγεί
και όλοι οι δρόμοι προς το κέντρο του εαυτού
περνούν από αυτά τα θαμπά πρόσωπα
και τις ματαιωμένες υποσχέσεις
-αντίο, αντίο
και ξανά αντίο.
Τώρα ελίσσεσαι στον κυκλικό χρόνο
μέχρι να φτάσεις στο σημείο
που ξεκίνησες
χωρίς αμφισβητήσεις
χωρίς απαντήσεις,
όλα είναι εδώ
-ήταν πάντα εδώ-
λεπτό το λεπτό
ώρα την ώρα
χρόνο τον χρόνο
-γιατί να θλίβεσαι
για ό,τι δεν μπορείς να ξέρεις.
Ένας γλάρος εμφανίζεται στα όνειρά σου
κι ύστερα άλλος, κι άλλος
κι ύστερα
εκείνες οι γνώριμες,
πρωτόγονες κραυγές…
