Θρηνώντας για μια απώλεια που δεν είναι δική μου
Βρίσκομαι στην άλλη άκρη της γραμμής
Να προσπαθώ να δώσω κουράγιο σε φίλους
Να προσπαθώ να δώσω κουράγιο σ’εμενα
Μέσα από λέξεις παρηγοριάς που μας έχουν μάθει
Μα, αυτές τις λέξεις τις παίρνει ο άνεμος
Τις παίρνουν οι νιφάδες μαζί τους και χορεύουν πριν
Τις καταπιεί η γη
Δημιουργώντας ένα απέραντο λευκό,
το οποίο φοβάμαι να διαταράξω
Αλλά έχει ήδη διαταραχτεί το μέσα μου
Ώστε να καταφέρω να προσφέρω παρηγοριά
Παρά μόνο μπορώ να τη ζητήσω βουβά
Απλώνοντας το χέρι προς το μέρος σου,
Έχοντας την ανάγκη να νιώσω και να γειωθώ Με κλείνεις στην αγκαλιά σου
