|Στιγμή| της Άννας Εμμανουήλ

Εισβάλω στα μάτια σου.
Αγγίζεις τα χείλη μου.
Με κοιτάς.
Με κοιτάς τόσο κοντά.
Οι ανάσες μπλέκουν.
Ένα άρωμα ραντισμένο και μια σιωπή.
Σκοτεινή ευωδιά.
Θες να βυθίσεις τα χέρια σου,
Στα μαλλιά μου απόκρυφα.
Πνιγμός ερωτικός.
Θάνατος όμορφος.
Κατάρα σου δίνω:
Από αγάπη να χαθείς 
Στο φιλί μου να σβήσεις.
Κι όταν όλα ραγίζουν,
Εγώ απομένω στους ίσκιους σου.
Φως ατελεύτητο.
Γυμνό στα χέρια σου.
Κι εγώ ηδονίζομαι.
Και από το κορμί μου φεύγουν οι ήχοι.
Κι η στιγμή όταν με κοιτάζεις,
Χωρίς να σε βλέπω,
Μου θυμίζει τον Έρωτα…