Στα ταξίδια της ψυχής μου συναντώ εκείνον
Που δεν έχει όνομα,ούτε και εικόνα
Δεν μπορώ να μυρίσω τη σάρκα του
Έρχεται μέσα στην ομίχλη του μυαλού μου
Χαϊδεύει ευγενικά τις ενδόμυχες μήτρες
Εκκολάπτει τα νεκροζώντανα κύτταρα
Εξαφανίζεται στην δίνη του χωροχρόνου
Αφήνοντας με στην αγωνία της μονοδιάστατης ύπαρξης
Να ατενίζω χαμένος τα περασμένα μεγαλεία του χθές
Στροβιλιζόμενος στα όνειρα και στους εφιάλτες
Να λυτρώνομαι στην απάτη του σήμερα
Να αναμένω την νεκρανάσταση του αύριο
