|Προσκόλληση| του Θανάση Παλαιοδήμου

[...] μια μέρα κι όλο μένω
στην ανασφάλεια του έρωτα [...]
[...] μια μέρα κι όλο μένω
στην ανασφάλεια του έρωτα [...]
[...] Λιγόστεψε η ανάσα μου
κι άλλη ζωή δε θυσιάζω μακριά σου [...]
...Ας μείνει κάτι πάνω μου που 'ναι δικό σου τέλος πάντων....
Άχου παιδί μου, σε τι κόσμο σ’ έχω φέρει
κι από ποιες θάλασσες σ’ έβαλα να περάσεις [...]