|Οι λέξεις| της Έλενας Κοτσιλίτη
[...] Και σκέφτομαι τους στίχους από
‘κείνο το ποίημα που
μιλά για τη σκιά της
δικής σου φωνής [...]
[Ταξίδι προς φυγή] του Χρήστου Αντωνίου
Άνθρωποι κουκουλωμένοι με αόρατη αμαρτία [...]
|Οι κραυγές των γλάρων| της Βασιλικής Δραγούνη
[...] Ένας γλάρος εμφανίζεται στα όνειρά σου
κι ύστερα άλλος, κι άλλος
κι ύστερα
εκείνες οι γνώριμες,
πρωτόγονες κραυγές...