|To σώμα σου| της Γεωργίας Σαρρίδου

[...] Μα το σώμα σου θρασύ και ελεεινό ξανάγινε ληστής των λογισμών
μου [...]
[...] Μα το σώμα σου θρασύ και ελεεινό ξανάγινε ληστής των λογισμών
μου [...]
[...] ενώ μες στις συχνότητες ο ίδιος πάντα ήχος
σα να ‘ναι απ’ το Μονόγραμμα ο επιμένων στίχος [...]
[...] Είμαστε πονεμένα, παθιασμένα κομμάτια σάρκας [...]
[...] Γιατί είμαι εδώ;
Γιατί δεν είμαι εκεί;
Δεν ξέρω [...]