|Aντιφεγγιά| της Μίνας Πατρινού

Ένα πορτοκαλί
μισοφαγωμένο φεγγάρι
γεμίζει τη θάλασσα.
Τα σύννεφα σκοτεινά,
θέλουν να το κατασπαράξουν.
«Θα βρίσκεσαι
στις εικόνες του νερού;»,
ψιθυρίζω αποκαμωμένη.
Αναδιπλώνει η νύχτα
τον χρόνο της,
ανάβει το σμαραγδί της αίμα,
και σαν μεθυστική ευωδιά
ρίχνεται σ’ όλα τα βάθη.
Ξυπνούν τα τριανταφυλλάκια
των αλχημιστών.
Ένα πορτοκαλί
μισοφαγωμένο φεγγάρι
γεμίζει τη θάλασσα.
Στον πηγαιμό,
η αντανάκλαση
είμαι εγώ.