|Το καντήλι των ψυχών| της Ισιδώρας Ευστρατίου

Και τα σώματα ζητάνε πάντα ζητάνε τη προσοχή σου αθώα, ζωηρά, γεμάτα ζωή
μα και νεκρά ακόμη σε δυο μέτρα γης θανάσιμο πλημμέλημα,
Ζητάνε!!!
Ναι, την προσοχή σου και την μνήμη σου.
Μη ξεχνάς: ποιό σώμα ήταν νεκρό,
Μην αφήνεσαι στο λήθαργο: ποιός έντυσε το σώμα νεκρό,
Μην κρίνεις γιατί θα κριθείς σε ανήλικες νύχτες που δεν περίμενες πως θα έρθουν…
Εσύ μη τσιγκουνεύεσαι και ας είσαι σίγουρος πως θα σου τσιγκουνευτούν δειλόψυχα λίγη μνήμη και ένα καντήλι της ψυχής…
Εσύ κράτα τα σώματα χορτάτα και ζεστά όσο βλέπεις μάτια να λάμπουν εκεί δίπλα σου και μετά ας φωτίζουν μόνο στο κελί της μνήμης..
Εσύ θα φροντίζεις ένα κύμα επαγρυπνήσεις και μνημόσυνα και ας μη το κάνει ποτέ κανείς για σένα…