Στα ροδαλά σεντόνια σου
στα γαλανά παπλώματα
στ’ άσπρα σου μαξιλάρια
με τα φτερά μου ασάλευτα
με τη λαλιά μου άτονη
ήρθα να ξαποστάσω
Για μια στιγμή και θα ‘φευγα
για μια ώρα και θα σ’ άφηνα
μια μέρα κι όλο μένω
στην ανασφάλεια του έρωτα
στον φόβο της απώλειας
στον πόνο του εθισμού μου.
