Να ‘μαι και πάλι
Ξαπλωμένη εδω
Όχι σε άλλο κρεβάτι
Μα μόνο στο δικό μου
Όχι σε άλλο κρεβάτι
Ούτε στο δικό σου
Μια καυτή νύχτα του Ιουνίου
Όχι, όμως, τόσο καυτή
Φυσάει και μέσα και έξω
Μέσα ο ανεμιστήρας
Έξω φυσάει η ζωή
Η ζωή που μαζί με τα φύλλα
Φυσάει και πήρε και εσένα
Μια ζεστή συνηθισμένη βραδιά
Όχι απόλυτα συνηθισμένη
Κι ας βρίσκομαι ξανά
Μόνη μου ξαπλωμένη
Στο δικό μου κρεβάτι
Στο δικό μου το ημίδιπλο
Όχι στο δικό σου
Που είναι και υπέρδιπλο
Αλλά και πάλι καταφέρναμε
Να διπλωνόμαστε και να μαζευόμαστε
Κολλητά ο ένας πάνω στον άλλο
Κολλητά σε μια αγκαλιά
Σε μία μόνο του γωνίτσα
Στη μία μόνο του πλευρά
Στη δική σου την πλευρά
Κι έχει κι απόψε φεγγάρι
Να στρογγυλεύει σαν πινέζα
Πάνω σε ένα βαθύ
και ηλεκτρίκ μπλου
Και θα έχει και αύριο το βράδυ φεγγάρι
Ακόμα πιο μεγάλο
Να γεμίσει περισσότερο
Το κεφάλι της πινέζας
Αυτής της ασημόκιτρινης
Πάνω στο μπλου ηλεκτρίκ του ουρανού
Μια καυτή
Σχεδόν καυτή
Πανσέληνο του Ιουνίου
