(Καλοκαιρινό βράδυ. Η θάλασσα απλώνει γύρω και μέσα
στις καρδιές μας. Εγώ, τυλιγμένη με την υγρή σινδόνη, να
προεξέχει κάθε λεπτομέρεια του γυμνού κορμιού μου, και
κάποια νούφαρα χυμένα στα μαύρα μαλλιά μου,
απλώνομαι στην ρέμβη της άφεσης. Από τα δυό μου μάτια
μπαίνει μια αμείλικτη φωτιά.)
Θέλω να έρθεις απόψε μαζί μου. Στην αέναη θάλασσα.
Πόδια γυμνά στη θάλασσα.
Μουσκεμένα όνειρα…
Η άμμος κολλημένη πάνω στη σάρκα μου…
Με γνέφεις σαν αυγή σε μέρη απόκρημνα…
Με κάνεις γαλάζιο που σμίγει μέσα σου…
Με κανείς κόκκινο να θυμίζω ηδονή στον κόρφο σου…
Με μια θεία φωνή μου απλώνεις γαλήνη.
Σαν φόρεμα ολάνθιστο με ντύνεις…
Με δροσιά και τρικυμία μου ραντίζει τα χείλη…
Κι εκείνο τον πόθο, τον γλυκό ανασαμό σου…
Πλέκεις στα μαλλιά μου χρυσές μελωδίες,
Νοτισμένες αρμύρα…
Με λουλούδια στολίζεις το σύμπαν μας…
Με χιλιάδες φιλιά και τραγούδια…
Γιατί είσαι η θάλασσα.
Η δική μου η θάλασσα.
Στις παρυφές εκείνες, της Ποίησης.
Εκεί που ανταμώνουν τα πάντα για πάντα…
Θέλω να έρθεις μαζί μου.
Η βουερή πνοή σου, μου αφήνει το χάδι.
Φρεσκοπλυμένη πλαγιάζω κοντά σου.
Χιλιάδες αρώματα της σάρκας μου, σου πλέκουν το φως.
Στις λαγόνες μου ανθίζει το αθάνατο νερό.
Έχει το σχήμα ανέμου, που σε παρασύρει τις νύχτες
αυτές,
να καρπίζεις βαθιά μου…
Και στα χέρια μας, πληγώνει ο Έρωτας…
Και τα κοχείλια μου σου αντηχούν το Αιγαίο…
