|Λίγο πριν το τέλος| της Μιράντας Χότζα

Και έφυγε σαν τον άνεμο
και με μια λοξή ματιά
κοντοστάθηκε δίπλα μου
έγειρε
και έπειτα εξαφανίστηκε
ήταν πολύ αργά είπε
μα ο ήλιος δεν πρόλαβε να κρυφτεί
ούτε τα αστέρια να φέξουν
και από μόνη της έφερε το σκοτάδι
μα όχι την νύχτα
γιατί αν πράγματι ήταν νύχτα
θα έσταζε ελπίδα απο τ’άστρα
που δίχως φόβο θα στόλιζαν το τοπίο
θαρρώ πως ψιθύρισε κάτι πριν φύγει
σαγαπώ να προσέχεις