|Μεσημεριανή έκλειψη| του Βασίλη Μπαρούτη
[...] Οι άνθρωποι. Λες και έχουν ανάγκη τον ήλιο. Αυτοί δεν χαμπαριάζουν από τέτοια [...]
[Εκείνο το χαμόγελο…] του Σωτήρη Διαμάντη
[...] αν τον ρωτούσε κάποιος «γιατί την αγαπάς;» η απάντησή του πλέον θα ήταν «για εκείνο το χαμόγελο….».
[Οι ποιητές του βυθού] του Γιώργου Ερνέστο Μουρελάτου 
[...] θα περιμένουμε και θα δουλεύουμε, λευκοί, χρυσοί κι εν υπνώσει,το ρεύμα και την τύχη να μας σπρώξειστα πόδια κάποιου ανυποψίαστου ψαράσαν τα μαρμάρινα του βυθού τ’ αγάλματα,σαν του βυθού τους ποιητές.