|Η πείνα| της Παρασκευής Μάρκου
[...] Δεν τους τις έδωσα ποτέ στα χέρια, από συστολή ίσως ή το φόβο της απόρριψης λόγω των λειψών δυνατοτήτων μου [...]
[Σε διάλεξα] της Σώτης Καλλία
[...] κάθε φορά
μες στα στενά
μες τα υπόγεια
σε κρατάω αθάνατο
|Οι κραυγές των γλάρων| της Βασιλικής Δραγούνη
[...] Ένας γλάρος εμφανίζεται στα όνειρά σου
κι ύστερα άλλος, κι άλλος
κι ύστερα
εκείνες οι γνώριμες,
πρωτόγονες κραυγές...