|Η μορφή της| του Ευριπίδη Μανουσουδάκη

[...] Και δεν υπάρχει νερό που να σε δροσίζει όσο τα χείλη της
Και κρασί που να σε μεθά όσο το φιλί της [...]
[...] Και δεν υπάρχει νερό που να σε δροσίζει όσο τα χείλη της
Και κρασί που να σε μεθά όσο το φιλί της [...]
[...] Κι η στιγμή όταν με κοιτάζεις,
Χωρίς να σε βλέπω,
Μου θυμίζει τον Έρωτα…
[...] Λιγόστεψε η ανάσα μου
κι άλλη ζωή δε θυσιάζω μακριά σου [...]