|Η Ειρήνη| του Χρήστου Μαθιουδάκη

[...] Που ό,τι νιώθω να μαραίνεται ξάφνου ανθίζει [...]
[...] Που ό,τι νιώθω να μαραίνεται ξάφνου ανθίζει [...]
[...] Να σε σβήνω. Να φωτίζω
τη νύχτα. Να σκοτεινιάζω τη μέρα. Να σου παίζω πιάνο με δοξάρι [...]
[...] Αυτός με τη φωτιά που τον έτρεφε η έλξη του,
ανταπέδιδε τις επιθέσεις στον έρωτα τον πολιορκητή [...]