Με διάφανα φτερά,
Σε μια ευθεία χαραγμένη στο φως,
Σε μια γυάλινη γραμμή,
Σπάω τις λέξεις στον έρωτα.
Ακούς;
Τα νύχια μου να σε ακουμπούν,
Και το δέρμα να ανατριχιάζει στο κρύο των άκρων σου,
Να πληθαίνουν τα φωνήεντα μέχρι τα χείλη σου;
Κι αξάφνου με αρπάζεις με βία,
Με σπρώχνεις πάνω στον καθρέφτη,
Με σφίγγεις από τους καρπούς,
Και με τυλιγεις με το κορμί σου γυμνό.
Ένα μεγάλο μάτι μας βλέπεις,
Και σκίζει τις σάρκες μας,
Όταν οι ανάσες μας γίνονται ένα,
Ω ναι, Εσύ,
Θερμόμετρο μες στα αγνά χώματα,
Βλασταίνεις υδράργυρο μέσα μου,
Με μπηγμένη φωνή,
Σκίζεις τα μυστικά της καρδιάς μου,
Και τα τυλίγεις σε βελούδο,
Το βαστάζεις στα στήθια μου,
Και δροσιά πρωινού, γάλα και μόσχο,
Ραντίζεις το σώμα μου,
Και στα μαλλιά μου πλέκεις,
Πανιά μεγάλα, μεταξένια,
Και με αμαρτάνεις ενάρετα,
Φιλί του Ιούδα προσφέρεις,
Εξαγνισμός ακόλαστος μέσα μου,
Και το κόκκινο θερίζει τα βλέφαρα,
Σε Στιγμές του απείρου…
