|Ο ψίθυρος| του Ευριπίδη Μανουσουδάκη

Στο δρόμο ήταν ο λογισμός μου
Και περπατούσε μοναχός του
Η ανάσα μου έτρεχε και προσπαθούσε
Μα προσπαθούσε μάταια να τον φτάσει
Ο χρόνος κοιτούσε και τους δύο πονηρά
Ήξερε πως και οι δύο θα ναι για πάντα σκλάβοι του
Το τσιγάρο στα χέρια μου έκλεβε λίγο και απ’ τους τρεις
Μα η εικόνα στεκόταν άφθαρτη μπροστά μου
Τα μάτια σου μου μιλούσαν δυνατά
Μου λέγαν λέξεις όμορφες
Λέξεις πονεμένες
Τι να σου πω; Απάντηση δεν είχα
Η δύναμη να σε προφτάσω είχε πια σωθεί
Μόνο να σε δω να χάνεσαι μπορούσα
Και μια φωνή να μου μιλάει ψιθυριστά
“Θα την εδεις ξανά…”