|Λάμπα| της Μαρίας Τσιμπλή

Μπαίνω μέσα στον μαύρο κύκλο.
Kρέμονται παντού λάμπες από συρμάτινα καλώδια.
Φτάνουν μέχρι το ύψος μου.
Απλές και κίτρινες όπως παλιά στις κουζίνες το βράδυ.
Mου καίνε σιγά σιγά τα μάτια .
Δεν μπορώ να διακρίνω απέναντι μου καθαρά.
Όμως βλέπω πάλι εμένα.
Aπέναντι μου είμαι εγώ .
Aνοιγμένα δύο παράθυρα.
Στο ένα στέκομαι και τραγουδάω και στο άλλο είμαι κοκκινισμένη, ασφυκτιώ.
Η ζάλη δεν μου επιτρέπει να δω λεπτομέρειες.
Όμως ξέρω, πως είμαι εδώ για να διαλέξω.
Κάθε στιγμή μπαίνω εδώ μέσα και καλούμαι να διαλέξω.
Ένα προσωπείο την φορά.
Μια ανθρώπινη αντίληψη ανά μέρα.