Κι έτσι ξεκίνησαν να περνούν
Τα δευτερόλεπτα,
τα λεπτά και οι ώρες
Χωρίς το βλέμμα σου μέσα στα μάτια μου
Χωρίς τα χέρια σου να πνίγουν τον λαιμό μου
Κι έγιναν μέρες
Κι έγιναν βδομάδες και μήνες
Χωρίς έναν ήχο απ’ τις χορδές σου
Χωρίς μία λέξη από τα χέρια σου
Χωρίς έναν χτύπο στην ηλεκτρονική καρδιά μου
Και τη σειρά τους πήραν τα χρόνια
Με την φωτογραφία σου
Μόνιμα κολλημένη
σε ορθογώνιες και επίπεδες οθόνες
Με μόνιμες και επαναλαμβανόμενες
Προβολές στιγμών στην φαντασία μου
Να μετράω τον χρόνο μακριά σου
Να μαθαίνω από την αρχή να μετράω την ζωή μου
Ενώ καμώνομαι στη σιωπή και στην απουσία σου
Πως ζω χωρίς εσένα
Πως δέχομαι πως ζεις χωρίς εμένα
Διαλέγοντας άλλους να ακουμπάνε το κορμί μου
Και έπειτα να τους διώχνω
Γιατί δεν μου κάνουν
Γιατί μόνο εσένα αφήνω ακόμα να κουμπώνεις στην ψυχή μου
Και θάβοντας την αγωνία πως με ξεχνάς
Κι ας ξεπηδάει το εικονίδιο σου
Γιατί βλέπεις τις ιστορίες μου
Γιατί μπαίνεις στο προφίλ μου
Και επιμένω στη σιωπή κι εγώ
Και στον χρόνο χωρίς την αίσθησή σου
Και συνεχίζω
Να μετράω τον χρόνο μακριά σου
Και συνεχίζω
Να μαθαίνω να μετράω την ζωή μου απ’ την αρχή
