Δεν με χωράει ο τόπος
Δεν με χωράει ο κόσμος
Και είναι αστείο να νιώθω έτσι
Ακριβώς αυτή τη στιγμή
Αυτή τη στιγμή
Που από εσένα τον ίδιο
Ξέρω που βρίσκεσαι
Και βρίσκεσαι κάπου
Που λίγο καιρό πριν
Βρισκόμουν εγώ
Βρίσκεσαι μίλια μακριά μου
Και όμως πιο κοντά μου από ποτέ
Πώς είναι δυνατόν;
Και θυμάμαι εκείνο το τραγούδι
Που άκουγα μέσα στο κεφάλι μου
Όταν πήγαινα σ’ εκείνο το ταξίδι
“Χίλια μίλια μακριά”
“Έρχομαι, μωρό μου, έρχομαι κοντά”
Και χωρίς να έχω γνώση τότε
Πως όντως εκείνο το ταξίδι μου
Μας έφερνε πιο κοντά
Και ενώ δεν είμαστε μαζί
Τώρα που είσαι εσύ εκεί
Ακόμα κι αν εγώ επέστρεψα εδώ
Με κουβάλησες μαζί σου
Κι ας είπα,
ότι δεν θα ξαναπήγαινα εκεί.
Ποιος να φανταζόταν
Πως θα επέστρεφα ξανά εκεί
Και τόσο σύντομα;
Με κουβαλάς μαζί σου
Κι ας μην μπήκα στην αποσκευή σου
Είμαι στη σκέψη σου
Είμαι στο πρόγραμμά σου
Είμαι στην απάντησή σου
Διάλεξες να με πάρεις μαζί σου
Έστω κι από μακριά
Διάλεξες να πάρεις την ψυχή μου μαζί σου
Κι άφησες το σώμα μου
Να βολοδέρνει εδώ
Και να μην ξέρει που να μπει
Που να χωρέσει
Που να κουμπώσει
Εσύ να βρίσκεσαι ακριβώς εκεί
Που εγώ σου είπα να πας
Κι εγώ στην ταράτσα της πολυκατοικίας μου
Να ψάχνω την ψυχή μου
01.43 το πρωί στην ταράτσα
00.43 το πρωί στη Μάλτα
