|Δώδεκα εις την αιωνιότητα| της Κωνσταντίνας Αλεφαντινού

[...] Όλα στο μυαλό μου είναι προσθέσεις κι αφαιρέσεις μιας συνείδησης που πάλλεται διαρκώς σε θρυμματισμένο δοχείο. [...]
[...] Όλα στο μυαλό μου είναι προσθέσεις κι αφαιρέσεις μιας συνείδησης που πάλλεται διαρκώς σε θρυμματισμένο δοχείο. [...]
[...] «Το βασικό είναι, όποτε χρειάζεσαι ανάσα, να γυρίζεις ανάσκελα και να ξεκουράζεσαι για λίγο, να παίρνεις τον χρόνο σου. Κι αυτό ισχύει για μέσα και για έξω από τη θάλασσα», είπε ξαφνικά και με σταθερή φωνή ο παππούς εκείνο το απόγευμα, κοιτάζοντας προς το ιστιοφόρο [...]
ακούστηκε το πρώτο τέλος
κι έριξε τρεις [...]